Aambeien ontstaan door interne of externe verwijding van de aderen rond het rectum en de anus. Bijna 30% van de volwassenen heeft minstens één keer in zijn leven last van dit probleem. Aangenomen wordt dat erfelijkheid en veneuze hypertensie het ontstaan van aambeien in de hand werken. Constipatie kan zowel de oorzaak als het gevolg zijn. Toch rust er nog vaak een taboe op dit alledaagse probleem, zoals op alles wat met dit "beschamende" lichaamsdeel te maken heeft. Aambeien kunnen onopgemerkt blijven tot de aderen overmatig gaan lekken en pijn en/of bloedingen veroorzaken.

Vanuit het oogpunt van biologische decodering zijn er verschillende verklaringen voor hun symbolische en emotionele betekenis.

Symboliek en biologische decodering

Volgens Dr. Olivier Soulier zijn aambeien een teken van innerlijke zwakte. Aderen brengen bloed van de periferie van het lichaam terug naar het centrum en naar het hart. Het "terugbrengen" wordt geassocieerd met een centripetale en eerder vrouwelijke beweging. Vanuit symbolisch oogpunt helpt het terugbrengen van de vruchten van onze ervaringen naar het centrum van ons wezen om onze persoonlijkheid op te bouwen. In het geval van aambeien is de verwijding van de anus ongetwijfeld het resultaat van compensatie in een poging om een persoonlijkheid op te bouwen die nog onvolledig en nogal zwak is.

Over het algemeen kan het compenseren van een gebrek aan identiteit, het gevoel niet in staat te zijn om je plaats in te nemen in een emotionele ervaring, je plaats moeten vinden maar dat niet kunnen, of niet langer weten waar je plaats is, allemaal op een aantal manieren worden uitgedrukt, waaronder door deze intieme ruimte "op te blazen", wat deze centripetale beweging lijkt te accentueren met een vrouwelijke connotatie.

Dit is de hypothese van Gérard Athias, die gelooft dat aambeien de perfecte biologische oplossing zijn voor het conflict dat men niet in staat is om zijn plaats in het "vrouwelijke" in te nemen. Deze vrouwelijke kant bestaat in ons allemaal, ook bij mannen. Dit gezondheidsprobleem stelt dus onbewust de vraag: "Hoe kan ik deze vrouwelijke kant (die ik misschien niet durf aan te nemen) verwerven en toch willen?

Hieraan ten grondslag ligt de vraag hoe je jezelf kunt positioneren of hoe je je plaats kunt vinden in een territorium of erkenning binnen dat territorium (= familie, werk, thuis, enz.). Volgens Claude Sabbah, een andere leidende figuur op het gebied van biologische decodering, kan dit zich ook vertalen in de tegenovergestelde situatie, waarin je thuis wilt verlaten en terugkeren naar je bloed 'familie' (echt, denkbeeldig, symbolisch of virtueel). (letterlijk en figuurlijk). Voor een man kan het een gebrek aan 'viriliteit' zijn dat hem ervan weerhoudt zijn diepste verlangens na te komen: studeren, werken of weggaan met de vrouw van wie hij houdt (en die hij in zijn aderen heeft). Dit zijn verplichtingen die we onszelf opleggen tegenover dingen of situaties die niet bij ons passen. Dingen of situaties waarvan we het gevoel hebben dat we geen andere keuze hebben, bijvoorbeeld.

In zijn boek legt Bernard Tihon uit dat in de dierenwereld hiërarchieën snel en eenvoudig tot stand komen. We weten allemaal dat honden aan elkaars achterwerk snuffelen om elkaar te herkennen en dat ze hun territorium afbakenen door te urineren of te poepen, een soort 'visitekaartje' dat duidelijk is voor anderen van hetzelfde ras. Sommige dieren, waaronder de panda, hebben een klier in de buurt van de anus. Deze klier drukt de identiteit van het dier uit, en meer bepaald zijn sociale identiteit, d.w.z. zijn plaats in de groep.

Volgens Robert Guinée is het identiteitsproces bij mensen veel complexer en verloopt het over een lange periode. In de loop van een mensenleven is het verwerven, vestigen of behouden van iemands plaats in alle sectoren (familie, school, team, sport, vriendenkring, koppel, schoonfamilie, professionele kringen, enz. Het harde werk om deze verschillende identiteiten te verwerven maakt mensen kwetsbaarder dan dieren. Het instinct van het dier wordt niet beïnvloed door sociaal-culturele stereotypen of misplaatste ego's.
Volgens sommigen weerspiegelt de betekenis van deze 'balletjes' rond de anus de toestand of gevoelens van het individu over een of meer van zijn sociale identiteiten. Mensen willen over het algemeen hun identiteit laten gelden, maar soms zijn ze bang dat ze dat niet kunnen, dan weer weten ze niet meer wie ze zijn (cul-de-sac tussen twee stoelen), dan weer rijzen er existentiële vragen over hun plaats in de maatschappij, of twijfelen ze over welke beslissingen ze moeten nemen om hun eigen identiteit te kunnen laten gelden.

In de volksmond betekent 'geluk hebben' geluk hebben. Worden bepaalde aderen gezwollen in de hoop het geluk te verbeteren? Zouden de zwellingen in dit gebied verband kunnen houden met andere populaire uitdrukkingen zoals 'avoir le c... bordé de nouilles' of 'avoir du c...'?

Andere auteurs suggereren de volgende oorzaken of emotionele houdingen als oorsprong van aambeien (geblokkeerde verlangens):

• De persoon oefent druk op zichzelf uit om te vermijden dat hij praat of verontrustende emoties (angsten) toont, emoties die als een last worden ervaren.
• Jezelf dwingen om dingen te doen die je niet wilt doen, vooral materiële dingen zoals tegen je zin werken.
• Vanuit anatomisch oogpunt bevindt de anus (en aambeien) zich aan het einde van de dikke darm: zou deze persoon het type kunnen zijn dat zichzelf dwingt om dingen af te maken die te veeleisend voor hem zijn?
• Aambeien kunnen ook een teken van ongeduld zijn: dingen gaan niet snel genoeg of niet volgens onze verwachtingen. Moeten we onszelf in brand steken om daar te komen?

Bepaalde angsten of dystrofische overtuigingen kunnen ook aambeien veroorzaken:

• Door materiële onzekerheid en/of moeite om beslissingen te nemen om iets of iemand te verkrijgen, genereert de persoon spanning. Deze spanning neemt toe in verhouding tot hun innerlijke houding van onzekerheid en de aambeien worden meer uitgesproken. Als antwoord op deze onzekerheid dwingt de persoon zichzelf om te "doen"om te "hebben".

Over het algemeen hebben we te weinig vertrouwen in het Universum, dat idealiter al zijn kinderen zou moeten voorzien. We zouden meer moeten vertrouwen op onze moeder, de planeet Aarde. Als we haar vertrouwen, reageert ze en zorgt ze voor ons. Als we deze vooronderstelling eenvoudigweg zouden accepteren, zouden we waarschijnlijk zachtaardiger en minder veeleisend voor onszelf zijn. Dit heet loslaten. Om dit te doen, moeten we leren meer op onszelf te vertrouwen en onze gevoelens beter te uiten of durven uiten. We leven in een wereld waarin we niet mogen erkennen dat we materiële angsten hebben.

Met minder spirituele preoccupaties interpreteren sommige therapeuten interne aambeien als een actief conflict van "vuil" dat geëlimineerd moet worden, een conflict dat we aanvankelijk moeilijk kunnen "verteren" en dat, terwijl het circuleert (aderlijk), uiteindelijk zal proberen geëlimineerd te worden. Zonder dat het een echt dramatisch conflict wordt, kan het een kwestie zijn van ergernissen waar we niet vanaf komen en die we in onszelf houden. Bijvoorbeeld: iemand iets niet kunnen vergeven.

Sommige decoders beschouwen uitwendige aambeien als een teken dat je "met je kont tussen twee stoelen zit" of dat je jezelf niet of niet meer bent. Wat uiteindelijk een beetje lijkt op het niet vinden van je plek of je identiteit (zie hierboven).

Als de aambeien bloeden, gaat de symbolische betekenis gepaard met een verlies van vreugde of energie in relatie tot de pijnlijke situatie.