Eerst en vooral moeten we een onderscheid maken tussen dierlijke en plantaardige eiwitten.

Als we objectief en samenhangend willen blijven, moeten we onze vooroordelen en onze westerse opvoeding negeren, die ons gedurende iets meer dan een eeuw altijd hebben geconditioneerd om meer dierlijke dan plantaardige eiwitten te consumeren. Terwijl peulvruchten tussen de 22% en 35% eiwitten bevatten, bevatten oliehoudende zaden 12% tot 13% en vlees 26%.

Vlees en vis lijken in eerste instantie niet gemaakt voor mensen, die zuinige 'dieren' zijn. We eten ze meestal gekookt, waardoor ze 20% van hun vitaminen en 95% van hun mineralen verliezen.

Om de voedingswaarde van dit soort voedsel te respecteren, moet het rauw worden gegeten. Dit zal echter niet voorkomen dat ze veel vet of verzadigde vetzuren bevatten, die niet worden aanbevolen, urinezuur en purines, die je lichaam sterk verzuren.

Een van de nadelen van een vleesdieet is de toename van darmrotting en het aantal ongewenste kiemen in de darm.

Sommige auteurs denken dat vlees de bron is van psychologische opwinding en agressie, vooral bij kinderen, wat verklaard kan worden door het hoge adrenalinegehalte. Dit laatste is afkomstig van de adrenalinelozingen die het lichaam van het dier ondergaat tijdens de stress van het slachten.

Vlees wordt door veel auteurs en door sommigen als slecht beschouwd, vooral als het gekookt is.

In elk geval, zoals met alle voedingsmiddelen, moet het koken zo kort en zacht mogelijk zijn. Als je niet-biologisch vlees kiest, kun je het beste kiezen voor mager of wit vlees, omdat vet vlees vaak een groot aantal lipofiele afvalstoffen bevat die zich voornamelijk in vetweefsel bevinden. Vlees moet van onberispelijke kwaliteit zijn en gekocht worden bij een gerenommeerde winkel. Wild en slachtafval worden sterk afgeraden.

Gekookte vis is minder gevaarlijk dan gekookt vlees. Het is echter beter om te kiezen voor rauwe vis. Een eenvoudig recept is om dunne plakjes vis, bijvoorbeeld zalm, te marineren in citroensap met een beetje olijfolie, op smaak gebracht met veel koriander, dille en basilicum.

Het lijkt erop dat een portie van ongeveer 100g makreel, haring, zalm of sardines, of zelfs 170g tonijn, een zeer bevredigend antistollend effect kan hebben.

Onderzoek door het Amerikaanse ministerie van Landbouw heeft aangetoond dat het eten van visolie en vette vis de vorm van bloedplaatjes volledig verandert. Door hun schijfjesvorm te behouden en de productie van tromboxaan te belemmeren, voorkomen deze voedingsmiddelen dat ze samenklonteren en in elkaar grijpen, waardoor ongewenste stolsels die slagaders zouden kunnen verstoppen, worden voorkomen.

CRITERIA VOOR HET KIEZEN VAN JE VIS

• Varieer je inname uit elk van de 3 groepen: mager, halfvet en vet, met een voorkeur voor koude zeevis zoals makreel, haring, sardines, etc. Vis uit rivieren en meren is waarschijnlijk meer vervuild.
• Kleine vissen zijn gezonder dan grote vissen. Sardines zijn bijvoorbeeld minder lang blootgesteld aan vervuilende stoffen dan grotere vissen. Bovendien zijn grote vissen (tonijn, zwaardvis, bonito, haai) vaak roofdieren. Omdat ze aan het einde van de voedselketen staan, concentreren ze veel meer afval, vooral "zware metalen". In elk geval is het beter om wilde vis te eten dan gekweekte vis.
• Eet bij voorkeur niet de huid van de vis, want die bevat giftige chemicaliën.
• Gebruik een bereidingsmethode die de vetzuren niet verandert: stomen, bakken op lage temperatuur of pocheren. Elke bereiding met vetten, vooral plantaardige oliën die rijk zijn aan omega-6, vermindert de doeltreffendheid van omega-3.
• Ze kunnen ook rauw worden gegeten, met of zonder bereiding (bijvoorbeeld met citroen, vooral zeebrasem).
• De visoliën die het rijkst zijn aan vitaminen zijn heilbotolie en levertraan. Het is belangrijk om ze te consumeren in de vorm van voedingssupplementen.

Schaaldieren, weekdieren en schelpdieren zijn zeer rijk aan mineralen. Ze worden zelden gedenatureerd door koken, omdat ze vaak rauw worden gegeten. Maar gezien de huidige kwaliteit van ons water moeten we uiterst waakzaam zijn over hun herkomst en kwaliteit.

Zuivelproducten bevatten dierlijke eiwitten en zijn niet alleen maar goed nieuws.

Een van de beste eiwitvoedingsmiddelen op basis van dierlijke producten zijneieren. De rauwe dooier bevat alle essentiële aminozuren en mineralen: calcium, magnesium, ijzer en zink, evenals grote hoeveelheden fosfor, die je helpen calcium te binden. Het bevat ook vitamine E, A en D en hoogwaardige lipiden. Tweederde van de vetzuren in eierdooiers zijn onverzadigd en in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, verhogen ze het cholesterolgehalte helemaal niet - integendeel, ze hebben de neiging om het te reguleren, op voorwaarde dat het ei vers wordt gegeten.

Het rauwe wit bevat een eiwit, avidine, dat niet kan worden aangetast door maagsap. Het verbindt zich met de B-vitamines en neutraliseert ze. Het is daarom essentieel om het voor het eten te koken om je vitamine B-inname en reserves te behouden.